wdzięczny I
mający serdeczne uczucia dla swego dobroczyńcy, pragnący podziękować i odwzajemnić się za doznane dobro
Hrabia uśmiechnął się mile I widocznie był wdzięczen jej za pochwał tyle (III) Lud z kwiatami spotykał nas - córka książęcia, Wdzięczna zbawcy, ze łzami wpadła w me objęcia (V). Ja jestem tobie wdzięczen, ale niepodobna Żenić się, kochajmy się, ale tak - z osobna (VIII). Może i on przy swojem kochanem dziecięciu, Przy swojej pięknej Ewie, przy swym wdzięcznym zięciu Zestarzałby spokojny! (X)
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Uczucia ↔ Uczucia skierowane na innych ↔ Wdzięczność-niewdzięczność